Tuesday, February 28, 2012

korang lahir dari perut seorang ibu ...

wahai anak-anak diluar sana, masa korang masih kecil ... 
bila dahaga, yang susukan (breasfeed or formula) korang .. ibu
bila lapar, yang suapkan korang .. ibu
bila keseorangan, yang sentiasa disamping korang .. ibu
perkataan pertama yang korang sebut .. Bu!
bila bangun tidur, korang cari .. ibu
bila nangis, orang pertama yang datang .. ibu
bila nak bermanja korang dekati .. ibu
bila nak bergesel korang duduk sebelah .. ibu
bila sedih, yang hiburkan korang .. ibu
bila nakal, yang memarahi  korang .. ibu
bila merajuk, yang memujuk korang .. ibu
bila buat kesalahan, yang paling cepat marah .. ibu
bila takut, yang tenangkan korang .. ibu
bila nak peluk, yang korang suka peluk .. ibu

bila korang dah besar remaja merantau  ..
yg sentiasa rindu dan ingat korang .. ibu
bila sedih, korang talipon .. ibu
bila seronok, results peksa bagus orang pertama korang beritahu .. ibu
bila bengang, korang suka luah pada .. ibu
bila takut, korang selalu juga panggil .. “ibuuuuuuuuuuuuu!“
bila sakit, orang paling risau/sedih .. ibu
bila nak exam, orang paling menyibuk .. ibu
bila buat hal, yang marah korang .. ibu
bila ada masalah, yang paling risau .. ibu
 
sampailah saat ini, ibu korang ..
sebenarnya masih ingin peluk dan cium korang semahunya
sebenarnya masih mahu masak makanan kegemaran korang
sebenarnya masih selalu simpan dan kemaskan barang2 korang
sebenarnya masih bila bersama kawan2nya bercakap dan memuji korang
sebenarnya masih tak jemu nasihat (meleter) dan tunjuk ajar korang 

kenapa ..
bila korang dah ada kawan2 rapat ..
bila korang dah ada teman istimewa  ...
bila korang sudah rasa "berada" ... 
bila korang rasa sudah berdiri dikaki sendiri ..
ibu pada korang .. sekadar ambil ada .. 
ibu pada korang .. sekadar bila diperlu saja .. 

kenapa korang lebih pentingkan ..
hati kawan2 untuk di "jaga" ..
hati teman istimewa untuk di"tatang" ;;
korang lebih bimbang kawan2 berjauh hati .. 
korang lebih bimbang teman istimewa berjauh hati .. 
korang lebih takut/risau "apa kata kawan2" nanti ..
korang lebih takut/risau "apa kata teman istimewa"  nanti ..
korang lebih menjaga hati mereka2 dari hati ibu sendiri .. 
korang lebih seronok bersama kawan2 dari ibu sendiri .. 
korang pentingkan janji korang dgn mereka2 dari perasaan ibu sendiri ..
 
mungkin pada korang,  ibu 
.. yang tidak pernah faham kehendak/keinginan korang
.. yang sudah kurang pendengaran
.. yang sudah kurang penglihatan
.. yang sudah kurang "sharp" fikiran
.. yang sudah kurang daya ingatan
.. yang hobinya hanya bising2 pada korang
.. yang suka sangat berleter pada korang
.. yang hatinya sentiasa tak puas dengan korang
.. yang sentiasa berfikiran negatif ..
 
oh anak-anak diluar sana .. ketahuilah walau apapun, macamana pun  ..
anggapan korang 
layanan korang
sindiran korang
kata2 sentap dari korang
samaada korang zahirkan dengan tulisan, dengan lisan
samaada korang tunjukkan dengan perbuatan
samaada korang berbincang sesama sendiri
samaada korang mengomel sendirian 
walau terbalik bumi dan langit .. korang tetap anak-anak ibu korang!!
ibu korang .. tetap menerima korang
ibu korang .. tetap menyayangi korang
ibu korang .. tetap mendoakan korang
ibu korang .. tetap memaafkan korang 
... selagi hayatnya dikandung badan ... 

Wednesday, February 22, 2012

ada tiada aku milikNya ..

sesakit apapun yg kurasakan dalam hidupku, semoga tak membuatku kehilangan jernih jiwaku ..